Bakı şəhəri 14 nömrəli tam orta məktəbin direktoru Rəfail Hüseynov: 14 İyul – Zəfərə aparan yolun başlanğıcı

Bəzən bir tarix bütün bir millətin taleyində dönüş nöqtəsi olur. 14 iyul 1969-cu il – elə bu cür tarixlərdəndir. Həmin gün Azərbaycan xalqı üçün sadəcə bir siyasi dəyişiklik deyildi. O gün Azərbaycan tarixində əsl yüksəlişin, inkişafın, özünüdərkin və milli ruhun oyanışının başlanğıcı oldu. O gün Ümummilli Lider Ulu Öndər Heydər Əliyev Azərbaycan rəhbərliyinə gəldi və xalqın həyatında yeni bir mərhələ başlandı: bu mərhələni sonradan tarix “Böyük Qayıdış” adlandırdı.

1960-cı illərin sonu Azərbaycanda iqtisadi gerilik, mənəvi durğunluq və sosial ədalətsizlik dövrü idi. Dövlət aparatında korrupsiya, savadsızlıq və milli maraqlara biganəlik geniş vüsət almışdı. İqtisadiyyat zəifləmiş, sənaye və kənd təsərrüfatı geridə qalmış, əhalinin rifah səviyyəsi aşağı düşmüşdü. Mədəniyyət, elm, təhsil sahələrində isə yalnız formal inkişaf var idi. Milli dəyərlər sıxışdırılır, Azərbaycan dili və ədəbiyyatına laqeyd yanaşılırdı.

Belə bir zamanda Ulu Öndər Heydər Əliyevin rəhbərliyə gəlişi bir xilaskarın səhnəyə çıxması qədər önəmli idi. O, qısa müddətdə süstlüyə, laqeydliyə, passivliyə son qoydu və Azərbaycanı yeni inkişaf mərhələsinə çıxardı.

Ulu Öndər Heydər Əliyevin siyasətində mənəviyyat əsas yer tuturdu. O, xalqın tarixini, dilini, adət-ənənələrini, musiqisini, mədəniyyətini dirçəltməyi vacib sayırdı. Onun təşəbbüsü ilə milli-mədəni tədbirlər genişləndi, Azərbaycan dili dövlət səviyyəsində qorundu, klassik ədəbiyyatımız, muğam, aşıq sənəti və digər milli sərvətlərimiz yenidən xalqın qəlbində yer aldı.

Azərbaycan xalqı öz milli kimliyini yenidən dərk etməyə başladı. O illərdə keçirilən mədəniyyət festivalları, ədəbiyyat və incəsənət tədbirləri cəmiyyətin mənəvi dirçəlişinə təkan verdi. Bu mənəvi dirçəliş sonradan müstəqillik yolunda xalqın milli iradəsini formalaşdırdı.

Ulu Öndər Heydər Əliyev gənclərin savadlı, vətənpərvər və hazırlıqlı yetişməsini hər zaman prioritet məsələ kimi görürdü. Onun təşəbbüsü ilə minlərlə azərbaycanlı gənc keçmiş SSRİ-nin qabaqcıl ali məktəblərində təhsil almaq üçün göndərildi. Bu gənclər sonradan Azərbaycanın elmi, iqtisadi, siyasi və hərbi sistemində əsas rol oynadılar.

Təhsil sahəsində islahatlar aparıldı, yeni məktəblər, texnikumlar, ali təhsil müəssisələri açıldı. Xüsusilə texniki, mühəndislik, tibb və kənd təsərrüfatı sahələrində ixtisaslı kadrların hazırlanması diqqət mərkəzinə çəkildi.

Ulu Öndər Heydər Əliyev üçün Qarabağ təkcə coğrafi bölgə deyildi – Qarabağ Azərbaycan mədəniyyətinin, mənəviyyatının, tarixinin beşiyi idi. O, bu bölgənin inkişafına xüsusi önəm verirdi. Onun təşəbbüsü ilə Şuşada Vaqif Poeziya Günləri təsis olundu, şəhərdə mədəni tədbirlər və bərpa işləri həyata keçirildi. Şuşa Azərbaycanın mədəniyyət paytaxtı kimi təqdim edilirdi.

Bu gün Qarabağda gedən quruculuq və Böyük Qayıdış proseslərinin əsas ideoloji və strateji təməlləri məhz o illərdə atılmışdı. Ulu Öndər Heydər Əliyev hələ 1970-ci illərdə bu bölgənin nə qədər önəmli olduğunu görmüş və orada milli varlığımızı möhkəmləndirmək üçün ciddi addımlar atmışdı.

Ulu Öndər Heydər Əliyev rəhbərliyə gəldikdən sonra Azərbaycan iqtisadiyyatında əsaslı dəyişikliklər başladı. Yeni sənaye müəssisələri açıldı, kənd təsərrüfatında məhsuldarlıq artırıldı, infrastruktur layihələr həyata keçirildi. Bakıdan rayonlara qədər bütün ölkədə inkişaf strategiyası işlənib hazırlanaraq icra olunurdu.

Əhalinin rifah səviyyəsi yüksəldi, sosial müdafiə tədbirləri genişləndi, yeni xəstəxanalar, məktəblər və uşaq bağçaları tikildi. İnsan amili siyasətin mərkəzinə qoyuldu.

Ulu Öndər Heydər Əliyevin siyasi fəlsəfəsinin təməlində milli maraqlar dayanırdı. O, SSRİ-nin tərkibində olmağımıza baxmayaraq, Azərbaycanın daxili resurslarının və imkanlarının azərbaycanlıların özləri tərəfindən idarə olunmasının tərəfdarı idi. Dövlət idarəçiliyində milli kadrların irəli çəkilməsi siyasəti məhz bu prinsipə əsaslanırdı.

Bu yanaşma sonradan dövlət müstəqilliyimizin təmin olunmasında əvəzolunmaz rol oynadı. Çünki artıq ölkədə milli maraqları qorumağı bacaran, vətənpərvər kadrlar formalaşmışdı.

Tarix təkrarlanır deyirlər. 1993-cü ildə ölkə ağır böhran içində idi – vətəndaş qarşıdurması, iqtisadi çöküş, dövlət institutlarının iflic vəziyyəti, işğal altında olan torpaqlar… Xalq çıxış yolunu yalnız bir şəxsdə – Ulu Öndər Heydər Əliyevdə gördü.

O, xalqın çağırışı ilə yenidən hakimiyyətə qayıtdı və Azərbaycanı dağılmaqdan xilas etdi. Bu qayıdış – sadəcə siyasi dönüş deyil, bir millətin xilası idi. Və bu da “Böyük Qayıdış” anlayışının tam təcəssümüdür.

Bu gün müstəqil və güclü Azərbaycan dövlətinin mövcudluğu 14 iyulda başlayan yolun, milli ideyanın, xalq–lider birliyinin məntiqi nəticəsidir. Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə ölkəmiz 30 illik həsrətə son qoyaraq ərazi bütövlüyünü bərpa etdi.

Qarabağda tikilən şəhərlər, bərpa olunan kəndlər, salınan yollar, məktəblər və xəstəxanalar – bütün bunlar Ulu Öndər Heydər Əliyevin siyasi kursunun təntənəsidir. Bu gün Böyük Qayıdış təkcə ritorika deyil – gerçək həyatdır, reallıqdır.

14 iyul Azərbaycan xalqı üçün dönüş nöqtəsidir. Bu tarixdə başlayan inkişaf, özünüdərk və milli dirçəliş prosesi müstəqil, güclü və qalib Azərbaycan dövlətinə qədər uzanan bir yolun başlanğıcı oldu. Ulu Öndər Heydər Əliyev bu xalqın tarixində bir yol göstərən, bir milləti ayağa qaldıran, ona kimlik və gələcək bəxş edən dahi liderdir.

Bu gün də onun ideyaları yaşayır və inkişaf edir. Xalq – lider birliyi davam edir. Və Böyük Qayıdış – həm torpağa, həm kimliyə, həm də gələcəyə doğru aparan yoldur.

Allah Ulu Öndər Heydər Əliyevi rəhmət eləsin. Ruhu şad olsun.